Jakie pasty i materiały polerskie są najbardziej efektywne przy srebrze, a jakie przy złocie?

SZKOLENIE 15: JAK DOBRAĆ PASTY I MATERIAŁY POLERSKIE DO SREBRA I ZŁOTA

WPROWADZENIE DO SZKOLENIA

Witaj na szkoleniu, którego celem jest wyjaśnienie, jak dobrać odpowiednie pasty i materiały polerskie w pracy z biżuterią ze srebra oraz złota. Choć proces polerowania na pierwszy rzut oka wydaje się podobny dla obu tych metali szlachetnych, w praktyce istnieją różnice wynikające z ich właściwości (twardości, podatności na utlenianie czy ścieranie). Dzięki dobremu zrozumieniu tych aspektów unikniesz typowych problemów (porysowana powierzchnia, niejednolity połysk), a Twoje wyroby jubilerskie będą prezentować się profesjonalnie.

Cele szkolenia:

1. Przedstawić najpopularniejsze rodzaje past i materiałów polerskich.

2. Omówić specyfikę pracy z srebrem i złotem – różnice w twardości, podatności na zarysowania, reaktywności powierzchni.

3. Ułatwić dobór właściwych produktów polerskich do oczekiwanego efektu (satyna, połysk, wysoki połysk).

Szkolenie zostało podzielone na 4 moduły, aby krok po kroku przedstawić kluczowe zagadnienia.

MODUŁ 1: PODSTAWY – RÓŻNICE MIĘDZY SREBREM A ZŁOTEM

1. Charakterystyka srebra

   • Srebro próby 925 jest dość miękkie, a zarazem szybko się utlenia (czernieje) na powierzchni.

   • Wymaga raczej delikatnych past i częstej konserwacji.

   • Przy głębszych rysach często stosuje się większą liczbę etapów szlifowania/polerowania (od wstępnego usunięcia zarysowań, po nabłyszczanie).

2. Charakterystyka złota

   • Złoto (np. 14K lub 18K) bywa mniej podatne na utlenianie, choć w zależności od składu stopu (białe, różowe, żółte) może mieć nieco inną twardość.

   • Wyższe próby złota (18K) są bardziej miękkie niż 14K, co wpływa na łatwość polerowania, ale i na podatność na zarysowania.

   • Istotne jest dopasowanie pasty do konkretnych wymagań: polerowania końcowego (wysoki połysk) lub satynowania.

3. Znaczenie gradacji i etapów polerowania metali szlachetnych

   • Zarówno w przypadku srebra, jak i złota, proces polerowania dzieli się na kilka etapów (szlifowanie wstępne, polerowanie średnie, końcowe polerowanie).

   • Różne pasty i materiały polerskie są dedykowane poszczególnym etapom.

Wniosek:
Choć podstawy techniki polerowania są wspólne dla obu metali, należy pamiętać o różnicach w twardości i reakcji chemicznej z otoczeniem, by odpowiednio dobierać środki i materiały.

MODUŁ 2: NAJPOPULARNIEJSZE PASTY POLERSKIE I ICH ZASTOSOWANIE

1. Pasty „kolorowe” – orientacyjny podział

   • Czerwona (tzw. rouge, polska nazwa: „różowa” lub „czerwona pasta polerska”):

     • Idealna do złota i w końcowym etapie polerowania srebra.

     • Nadaje wysoki połysk, choć przy srebrze może nie być aż tak efektywna w zdzieraniu drobnych rys.

   • Zielona:

     • Często polecana do srebra w końcowym etapie – świetnie wybłyszcza, a jednocześnie delikatnie usuwa mikrorysy.

     • Przyda się też do białego złota, platyny czy stali.

   • Biała:

     • Wykorzystywana najczęściej jako pasta średniościerna, do przygotowania metalu przed ostatecznym nabłyszczaniem.

     • Odpowiednia do wstępnego polerowania złota oraz srebra, usuwa rysy pozostawione przez drobne papiery ścierne.

   • Brązowa (Tripoli):

     • Mocniej ścierna, używana we wcześniejszych etapach polerowania.

     • Pomaga w szybszym pozbyciu się głębszych zmatowień czy śladów po narzędziach.

2. Inne specjalistyczne pasty

   • Diamentowe (zawierające ścierniwo diamentowe): stosowane głównie przy twardszych metalach i kamieniach, w jubilerstwie nie są aż tak popularne do samego srebra czy złota, ale mogą się przydać w szczególnych przypadkach.

   • Pasty w postaci emulsji / płynu: wygodne w użyciu, mogą być nanoszone na krążki filcowe lub bawełniane. Dają dobrą kontrolę nad ilością zużywanej pasty.

3. Zasada małych kropli

   • Nie nakładaj nadmiernej ilości pasty na krążek – może to powodować jej „zbijanie się” i brudzenie wyrobu.

   • Lepiej częściej dokładać niewielkie porcje, regularnie oczyszczać krążek polerski z nadmiaru pasty.

Wniosek:
Pasty kolorowe (czerwona, zielona, biała, brązowa/Tripoli) dają prosty punkt odniesienia – zwykle określają poziom ścieralności. W praktyce, do srebra i złota używa się najczęściej kombinacji białej (etap wstępno-pośredni) i czerwonej (etap końcowy), przy czym do srebra często sięga się także po zieloną pastę.