Wire wrapping – srebrna biżuteria z drutu

Czar złotej biżuterii

17 maja, 2023

Jak tworzyć biżuterię srebrną i założyć markę jubilerską – poradnik

26 czerwca, 2023

20 czerwca, 2023

Kategorie

INSPIRACJE

Tagi

Wire wrapping, inaczej owijanie drutem, jest jedną z najstarszych metod tworzenia ręcznie robionych ozdób ciała. Przykłady biżuterii z drutu pochodzą sprzed tysięcy lat przed naszą erą. Jak pokazuje historia, taka jej forma przetrwała, ponieważ jest to jedyna znana metalowa biżuteria, którą można wykonać ręcznie, bez potrzeby lutowania lub odlewania. Z tego powodu technika wire wrapping była sztuką, którą starożytne cywilizacje mogły produkować, ponieważ nie potrzebowały ognia, elektryczności, ani innych nowoczesnych technologii.

Co więcej, technika ta przetrwała i do dziś nie znalazła zastosowania w masowej produkcji biżuterii, ponieważ maszyny nie są w stanie szybciej, taniej i precyzyjniej formować elementów z drutów. Ręcznie robiona biżuteria wire wrapping polega na owijaniu grubszych drucików cieńszymi oraz łączeniu ich z innymi elementami, kamieniami, perłami, bądź innymi ozdobami, w celu tworzenia niepowtarzalnych okazów. Dzięki precyzji i dużej wyobraźni przestrzennej można uzyskać misterne sploty i oryginalne formy, niemożliwe do uzyskania w produkcji maszynowej. Dodatkowo ozdoby wire wrapping są wykonywane przy użyciu mechanicznych połączeń między elementami, dzięki czemu wyklucza to potrzebę lutowania lub innych zabiegów cieplnych. Oplatanie jednego drutu drugim sprawia, że biżuteria srebrna nabiera charakteru, staje się trwalsza i bardziej szlachetna. Dzięki technice wire wrapping można wykreować praktycznie każdy kształt dodatku, jaki sobie wymarzymy, od delikatnych misternych plecionek po ciężkie i masywne kompozycje. Głównym materiałem w tej technice jest drut srebrny.

Druty jubilerskie — rodzaje

Drut jubilerski jest jednym z podstawowych półfabrykatów wykorzystywanych w jubilerstwie. Powstaje on w procesie obróbki na zimno poprzez wyciąganie, czego efektem jest wyższa wytrzymałość materiału. Na rynku dostępna jest szeroka oferta drutów, dlatego warto poznać różnicę między nimi.

Druty srebrne różnią się od siebie: próbą, twardością, rozmiarem oraz kształtem:

1. Próba srebra odpowiada za czystość stopu srebra i wyrażana jest w gramach lub procentach. W przypadku drutów najczęściej rozróżniamy próbę 925 oraz 999. Próba 925 oznacza, że w 1000 g stopu — czyste srebro stanowi 925 g. Miara ta jest jednoznaczna ze stwierdzeniem, że stop zawiera 92,5% czystego srebra, a pozostałe 7,5% stanowią domieszki innych metali. Celem dodawania innych metali jest potrzeba utwardzenia stopu, ponieważ czyste srebro byłoby zbyt miękkie i plastyczne do tworzenia biżuterii. Wyjątkiem jest drut srebrny próby 999, który oznacza, że w 1000 g stopu, czyste srebro stanowi 999 g. Jednak tak miękkie druty stosuje się wyłącznie do ozdabiania elementów biżuteryjnych, a nie ich tworzenia, gdyż srebrna biżuteria skomponowana ze stopu srebra 999 łatwo ulegałaby zniekształceniom. Ciekawostką jest, iż srebro próby 999 powinno określać się próbą 1000, jednak przezornie przyjmuje się 0,001 g na nieuniknione domieszki, chociażby w postaci kurzu, gdyż w żadnym procesie produkcyjnym nie jest możliwe otrzymanie w pełni czystego metalu. W Polsce najczęstszymi domieszkami srebra jest miedź, cynk i kadm.

2. Twardość srebra zależna jest od 3 czynników: próby metalu (im wyższa, tym bardziej miękka i elastyczna), procesów zachodzących podczas produkcji, a także od rozmiaru drutu. Do produkcji drutów srebrnych stosuje się obróbkę na zimno, czego efektem są twarde druty do wyrobu biżuterii. W celu ich zmiękczenia, w kolejnym procesie stosuje się obróbkę termiczną w postaci wyżarzania, prowadzącej do rekrystalizacji metalu, dzięki czemu staje się on bardziej miękki i plastyczny. Proces wyżarzania nie powinien przekraczać temperatury 600°C, ponieważ wyższa temperatura może doprowadzić do przegrzania i kruchości metalu. Rozmiar drutu, czyli średnica jego przekroju, również wpływa na jego twardość. Im cieńsze druty, od 0,2-0,4 mm, tym łatwiej je oplatać i wyginać. Natomiast druty o średnicy około 1 mm, stawiają większy opór i ograniczają nasze możliwości tworzenia skomplikowanych zawijasów. Twarde druty do biżuterii o średnicy około 1 mm, często stosuje się do tworzenia pewnych konstrukcji w postaci baz lub ramek, które następnie zdobi się miększymi i cieńszymi drucikami. Twardy wariant jest częstym wyborem podczas tworzenia ciężkiej biżuterii na przykład z dużymi i ciężkimi kamieniami, gdzie drut srebrny miękki mógłby ulec zniekształceniu pod wpływem jego ciężaru. Szerokie zastosowanie znajduje również w wyrobie szpilek do kolczyków, ogniwek, a także łączników oraz zapięć do bransoletek i naszyjników. Jeśli chodzi o grubość drutów twardych, to w przypadku wplatania drobnych kamyczków w rozmiarze około 3-5 mm, można zastosować druciki o średnicy 0,5 mm, natomiast w przypadku większych kamieni, zaleca się drut o średnicy 0,6 mm i większej. Do tworzenia baz oraz zapięć, zaleca się modele o grubości 1-1,5 mm. Zazwyczaj osobom początkującym łatwiej jest zacząć od drutów miękkich, jednak w zależności od przeznaczenia, należy dobrać takie warianty, aby nie były zbyt miękkie i nie zniekształcały się podczas użytkowania.

3. Kształt drutu. Najpopularniejsze są modele okrągłe, jednak niektórzy preferują inne kształty, na przykład półokrągłe, trójkątne, prostokątne, kwadratowe oraz płaskie i kręcone.

4. Rozmiar drutu określamy w milimetrach średnicy przekroju drutu. W technice wire wrapping najczęściej stosujemy egzemplarze o średnicach od 0,25 mm do 1,5 mm.
W zależności od grubości drutów ogólnie przyjmuje się, że delikatne zawijasy oraz drobne ozdoby typu kwiatki czy łodyżki tworzy się z drutów o średnicy 0,2 mm-0,3 mm. Łączniki do naszyjników, bransoletek oraz gronek: 0,4 mm-0,5 mm. Szpilki do kolczyków i zawieszki, bigle, kółka montażowe, a także ozdobne zawijasy: 0,6 mm-0,8 mm. Natomiast bazy, podstawy, zapięcia do naszyjników oraz bransoletek, a także ogniwka do techniki chainmaille: 0,9 mm-1,5 mm.

Warto mieć na uwadze, że druty wykonane są ze srebra, a srebro zmienia kolor pod wpływem czynników zewnętrznych takich jak: zanieczyszczone powietrze, wilgoć, kontakt z kosmetykami czy detergentami, dlatego ważne jest, aby odpowiednio je przechowywać, najlepiej w pomieszczeniach suchych oraz dodatkowo w szczelnie zamkniętych pojemnikach lub woreczkach strunowych.

Wire wrapping – jak zacząć?

Technika wire wrapping nie należy do najprostszych technik rękodzielniczych, wymaga dużo praktyki i cierpliwości oraz precyzji, ponieważ nierówno nawinięty drucik do biżuterii niestety jest doskonale widoczny. Mimo wszystko zachęcamy każdego do przygody tworzenia akcesoriów z drutu, ponieważ po opanowaniu podstaw tej metody, efekty są urzekające, a możliwości praktycznie nieograniczone i zależne jedynie od naszej wyobraźni. Biżuteria artystyczna jest niepowtarzalna i wyjątkowa, a stworzenie dwóch takich samych egzemplarzy jest prawie niemożliwe. Warto dodać, że dodatki wykonane tą metodą w wersji podstawowej nie wymagają użycia żadnych narzędzi, a potrzebne materiały są ogólnodostępne.

Jednak aby ułatwić sobie pracę z drutami, polecamy zaopatrzyć się w podstawowe akcesoria jubilerskie, takie jak:

– druty srebrne, najlepiej próby 925 oraz 999 o różnej grubości (0,25 mm, 0,4 mm, 0,6 mm, 0,8 mm, 1 mm, 1,2 mm), aby móc poeksperymentować i poczuć różnicę, w celu dopasowania odpowiednich drutów na przyszłość,

– półfabrykaty srebrne takie jak: krawatka, srebrne szpilki, kółka montażowe, bigle — tutaj większość można zrobić samemu, ale o tym w dalszej części artykułu,

– bazy lub łańcuszki do naszyjników i bransoletek,

– kryształy, perły, cyrkonie lub inne kamienie,

– szczypce okrągłe do tworzenia oczek (pętelek, loopików, kółeczek),

– szczypce płaskie do przytrzymywania drucika, prostowania, gięcia, a także tworzenia kątów prostych,

– szczypce tnące do precyzyjnego cięcia drutów,

– warto zaopatrzyć się w matę jubilerską,

– mogą się też przydać trzpienie (rygle): drewniane, stalowe lub aluminiowe – unikajcie plastikowych,

– młotek: z końcówką skórzaną, teflonową, gumową lub akrylową, nigdy stalową — aby nie uszkodzić powierzchni metalu,

– pilniki — do zaokrąglania miejsc cięcia, a także do matowienia i nadawania faktur drutom, druty piłujemy tylko w jedną stronę.

Wire wrapping krok po kroku

1. Na początku łączymy bazę główną, czyli wewnętrzną (próba 925 o średnicy 1 mm) z bazą środkową i zewnętrzną (próba 999 o średnicy 0,8 mm) poprzez oplatanie cieniutkim drutem (próba 999 o średnicy 0,25 mm).

2. Następnie końcówki drutów z bazy środkowej i zewnętrznej (próba 999 o średnicy 0,8 mm) delikatnie podgrzewamy i topimy ogniem z palnika lub zapalniczki, w celu uformowania ozdobnych kulek.

3. Następnie z wystających drutów (próba 999 o średnicy 0,8 mm) tworzymy ozdobne zawijasy wokół bazy głównej.

4. Gdy już uformujemy nasz wisior, za pomocą drutu próby 999 o średnicy 0,4 mm zawieszamy nasz kryształ bądź inny kamień na wcześniej utworzonych zawijasach, upewniając się, że końcówki są schowane.

5. Montujemy krawatkę.

6. Jeśli zależy nam na uzyskaniu efektu postarzenia srebra, polecamy oksydowanie. W tym celu zatapiamy nasz wisiorek w oksydzie, która powoduje czernienie srebra i nadaje szlachetnego wyglądu naszej biżuterii. Oksyda najczęściej stosowana jest właśnie w technice wire wrapping, gdyż wydobywa z biżuterii całe jej piękno i podkreśla artystyczne sploty srebra. Oprócz zalet wizualnych oksydowanie pełni również rolę ochrony przed utlenianiem, a także sprawia, że biżuteria staje się trwalsza i odporniejsza na czynniki zewnętrzne. Następnie, za pomocą ściereczki do polerki, pozbywamy się nadmiaru oksydy i polerujemy do momentu, aż uzyskamy oczekiwane efekty. Podczas oksydowania polecamy założyć rękawiczki i okulary ochronne.

Gotowy wisiorek zawieszamy na łańcuszku, tworząc naszyjnik, lecz możemy go wykorzystać również do kolczyków. Jednak na początku przygody z tą techniką odradzamy taki pomysł, ponieważ oprócz tego, że trzeba zrobić dwie sztuki, to jeszcze muszą one być symetryczne.

Biżuteria z drutu – jak zrobić?

Oprócz techniki wire wrapping, która polega na misternym oplataniu i łączeniu drutów grubszych z cieńszymi, drut do biżuterii możemy również wykorzystać, aby tworzyć samemu półfabrykaty do biżuterii. Przykładem są szpilki jubilerskie, bigle do kolczyków, ogniwka montażowe, przedłużki, a także różnego rodzaju zapięcia do bransoletek i naszyjników. Oprócz półfabrykatów srebrny drucik daje możliwość tworzenia również gotowej biżuterii takiej jak: kolczyki, wisiorki, pierścionki, bransoletki, naszyjniki, broszki, spinki, a nawet grzebienie ślubne.

Jednym z prostszych elementów stworzonych z użyciem drutów jest szpilka z oczkiem, na którą nawlekamy koralik lub koraliki i zakańczamy oczkami (kółeczkami, pętelkami, loopami), blokując koralik i chroniąc przed jego zsunięciem. W tym celu za pomocą szczypców okrągłych (bocianów) tworzymy oczko w kształcie litery P — jest to opcja dla początkujących i polega na zaginaniu końcówki drutu, tworząc kółeczko, aż do momentu styku z trzonem drutu.

Opcją dla bardziej zaawansowanych jest oczko wyśrodkowane, swym kształtem przypominające lizaka na patyku. W tym celu, za pomocą szczypców płaskich odginamy drucik jubilerski pod kątem prostym w jedną stronę (około 1 cm od końca drucika), a następnie za pomocą szczypców okrągłych formujemy kółeczko w przeciwnym kierunku, niż wygięliśmy drut na początku.

Obydwa oczka są oczkami otwartymi, dzięki czemu przez ich delikatne rozchylenie (otworzenie) za pomocą szczypców płaskich, możemy je połączyć z biglami — tworząc kolczyki, z krawatką — tworząc wisiorek, bądź z kolejnymi łącznikami z nawleczonymi koralikami — tworząc na przykład naszyjnik różaniec. Po połączeniu z innymi elementami zamykamy oczko — również za pomocą szczypców płaskich.

W przypadku tworzenia cięższej biżuterii lub wiszącej i ruchomej, w której istnieje ryzyko otworzenia się pętelki, warto stworzyć oczko zamknięte. W tym celu, po stworzeniu oczka, koniec drutu owijamy wokół jego trzonu (minimum 3 razy), dzięki czemu nasza pętelka staje się trwalsza. Jednak w tym przypadku, należy owinąć drucik dopiero po połączeniu go z innym elementem biżuterii. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy doczepiany element ma oczko otwarte. Do wykonania wyżej opisanych szpilek z pętelkami, najczęściej stosuje się drut srebrny 925 o średnicy 0,5 mm, 0,6 mm oraz 0,7 mm. Warto jednak dodać, że niezależnie od próby i grubości, każdy drut do biżuterii ma swoją wytrzymałość, także im więcej go wyginamy i męczymy, rośnie ryzyko jego złamania.

Szpilki z pętelką możemy wykorzystać również jako element łączący do bransoletek, na który nawleczemy koraliki marki GAVBARI: z kamieni naturalnych lub kryształów bądź marki Swarovski: typu bicone, skarabeusz, lub inne kryształy, a także perły hodowane GAVBARI, Swarovski bądź inne ozdoby.

Kolejnym elementem, jaki możemy stworzyć za pomocą drutów są bazy do kolczyków. Poniżej przedstawiamy kilka przykładów dla początkujących, bez potrzeby lutowania. Do tego typu elementów najlepiej sprawdzą się druty próby 925 o średnicy około 1 mm. Aby wykonać niektóre kształty, oprócz szczypców płaskich i okrągłych, warto zaopatrzyć się w narzędzia, które pomogą wam uformować łuki czy koła. W tym przypadku mogą przydać się wyżej wspomniane trzpienie o różnej wielkości i młotek, oczywiście nie stalowy, tylko zakończony skórą, teflonem, gumą lub akrylem.

Innym przykładem są bigle do kolczyków. Polecamy zacząć od najprostszych, czyli z samym haczykiem, a jak już dojdziecie do wprawy, to można je ozdabiać sprężynką, kuleczką, a także pokusić się o zapięcie.

Dla zwolenników lutowania polecamy tworzenie kolczyków w postaci sztyftów. Sztyfty możecie stworzyć sami za pomocą drutów bądź kupić gotowe pręciki i połączyć je z innymi elementami w procesie lutowania.

Poniżej przedstawiamy kilka przykładów dla osób bardziej zaawansowanych:

Oprócz baz do kolczyków i szpilek, za pomocą drutów możemy też w prosty sposób tworzyć kółeczka do biżuterii. Druty dobieramy w zależności od tego, jakiej grubości ogniwko potrzebujemy. Najcieńsze ogniwka zazwyczaj mają 0,4 mm grubości, cieńsze są bardzo miękkie i plastyczne, przez co jest zbyt duże ryzyko ich otworzenia oraz zniekształcenia, najgrubsze natomiast mają około 2 mm. Najpopularniejsze kółka służące do łączenia elementów typu charmsy, zawieszki, łańcuszki i bransoletki, tworzone są z drutu o średnicy 0,8 mm, a średnica ogniwka wynosi od 2-3 mm. Do tworzenia kółeczek również przydadzą się narzędzia typu trzpień, na który owijamy drut do wire wrapping, który następnie przecinamy szczypcami tnącymi, tworząc gotowe ogniwka do biżuterii. Dla ułatwienia, na rynku znajdziecie również narzędzia przeznaczone do tworzenia kółeczek. Poniżej przedstawiamy ogniwka o różnej wielkości, grubości drutów, kształcie, pojedyncze, podwójne, a także jak niemal wszystkie nasze półfabrykaty jubilerskie w opcji złocenia na żółto w dwóch odcieniach, różowo, platynowania oraz rodowania.

Oprócz ogniwek otwartych, w ofercie znajdziecie również ogniwka zlutowane w postaci małych kółeczek, dużych kół, a także podwójnych kół.

Gotowe ogniwka stosujemy głównie do łączenia elementów, ale możemy też łatwo i szybko stworzyć przedłużkę do bransoletki i naszyjnika, dzięki czemu wasza biżuteria stanie się uniwersalna. W tym celu łączymy ogniwka ze sobą i zakańczamy ozdobną kulką, owalem, kryształem, inną zawieszką lub blaszką cechowniczą.

Srebrne szpilki oraz ogniwka można również wykorzystać do tworzenia naszyjników.

Srebrny drut do wyrobu biżuterii można również oplatać wokół kamieni, tworząc plecionki zakończone oczkiem — pełniące rolę krawatki oraz zawieszki do naszyjników lub kolczyków. Podczas oplatania drutem, warto zadbać o dokładne schowanie i dociśnięcie końcówek drucika, aby uniknąć zranienia, bądź zahaczania o tkaniny.
Dla bardziej wnikliwych, drut jubilerski może być również wykorzystany podczas tworzenia biżuterii z żywicy epoksydowej oraz masy ceralun. Na przykład po zalaniu formy silikonowej żywicą, umieszczamy w niej druciki, które po zastygnięciu żywicy pełnią funkcję sztyftów do kolczyków, bądź haczyka do wisiorka. Dowiedz się więcej „Jak stworzyć unikalną biżuterię”.

Lutowanie – co to jest?

Lutowanie biżuterii jest to trwałe łączenie elementów metalowych, polegające na podgrzaniu lutu, który wnika w szczelinę między elementami lutowanymi, łącząc je ze sobą. Kluczowym momentem przed rozpoczęciem lutowania jest zastosowanie płynu do lutowania, ponieważ bez niego nie uda nam się złączyć elementów. Sam proces wygrzewania jest prosty, jednak należy być ostrożnym, aby nie przegrzać metalu, gdyż może on ulec stopieniu, a nawet spaleniu. Aby uniknąć uszkodzenia metalu, należy podgrzewać element równomiernie, aby jego powierzchnia była w miarę jednakowo gorąca we wszystkich miejscach. Podgrzewamy go do uzyskania lekko czerwonej barwy, następnie przykładamy lut, który wypełnia szczelinę łączenia i wrzucamy nasz zlutowany element do kwasu, w celu pozbycia się tlenków

Co będziemy potrzebować:

– płytka ogniotrwała (np. skamoleks lub plaster miodu z drobnymi otworami odprowadzającymi ciepło palnika),

– palnik zasilany gazem propan butan lub palnik na gaz z zapalniczek,

– zapalniczka,

– szklana miska z wodą do płukania zlutowanego elementu,

– kwasek cytrynowy lub kwas azotowy, może być też proszek do wykwaszania rozpuszczalny w wodzie,

– pęseta, najlepiej z drewnianą rączką, aby się nie poparzyć,

– elementy srebrne przeznaczone do łączenia, np. druty, sztyfty, łańcuszki itp.,

– lut, czyli srebro z domieszkami, dzięki którym osiąga niższą temperaturę topnienia niż srebro. Lut służy nie tylko do łączenia elementów, ale również wypełniania oraz naprawiania biżuterii.

– płyn do lutowania: lutówka lub abdek. W przypadku lutówki zazwyczaj smarujemy tylko miejsce łączenia. Należy ją nakładać za każdym razem, nawet gdy dokładamy lutu lub poprawiamy łączenie, ponieważ w trakcie nagrzewania i studzenia, warstwa lutówki zostaje usunięta. Jeśli stosujemy abdek, należy zanurzyć w nim cały element, a po wyjęciu podpalić. Gdy ogień zniknie, przystępujemy do lutowania. Abdek w przeciwieństwie do lutówki ochrania metal przed utlenianiem, dzięki czemu jego powierzchnia wygląda lepiej niż po użyciu lutówki. Dzięki zastosowaniu płynu do lutowania lut rozpływa się po metalu i zastyga w miejscu, które najmocniej podgrzejemy — czyli miejscu łączenia. Jeśli zapomnimy użyć lutówki, to lut nie przyczepi się do powierzchni lub uformuje się w kuleczkę, zamiast rozpłynąć wypełniając lukę łączenia.

Jak lutować?

1. Zacznijmy od pocięcia lutu na drobne kawałki, przykładowo 2-3 mm.

2. Podgrzewamy element do uzyskania lekko czerwonej barwy, następnie przykładamy lut, który ma wypełnić szczelinę.
W przypadku stosowania abdeku zanurzamy w nim cały przedmiot, następnie podpalamy, a gdy ogień zniknie, kładziemy lut w miejscu łączenia.

3. Zaczynamy nagrzewać przedmiot małym płomieniem, a po wypaleniu lutówki zwiększamy płomień, jednak pamiętając, aby równomiernie nagrzewać cały element. Jeśli jakieś miejsce robi się zbyt pomarańczowe, odsuwamy palnik.

4. W momencie, gdy lut rozpłynie się i wypełni miejsce łączenia, należy wyłączyć palnik, a zlutowany element wrzucić do wykwaszania za pomocą pęsety, a następnie opłukać go w wodzie.

Lutowanie srebra — wskazówki i porady

– Płyn do lutowania jest warunkiem koniecznym w procesie lutowania.

– Czasami lutówka puchnie i odrzuca lut, dlatego zaczynamy od małego płomienia, zwiększając go po wypaleniu lutówki. Proces ten można złagodzić poprzez rozcieńczenie lutówki wodą.

– Unikaj użycia zbyt dużej ilości lutu naraz, lepiej dołożyć go w kolejnym podejściu.

– W miarę możliwości wybierz miejsce do lutowania jak najmniej widoczne.

– Nigdy nie łap lutowanego elementu palcami, zaleca się pęsetę, która się nie nagrzewa, na przykład z drewnianą rączką.

– Biżuteria w miejscu lutowania jest najsłabsza.

W naszej ofercie, znajdziecie podstawowe elementy do lutowania typu: srebrne sztyfty o długości 11, 13 i 16 mm, ogniwka z lutem oraz srebrne kulki do lutowania o różnych średnicach. Alternatywą do zakupu osobno drutów i lutu jest srebrny drut do lutowania o średnicy od 0,5 mm do 1,5 mm. Jeśli jednak nie znajdziecie produktu, jaki potrzebujecie, zachęcamy do kontaktu, ponieważ chętnie projektujemy i wykonujemy również produkty indywidualne.

Podsumowanie:

Jako producent półfabrykatów do biżuterii mamy nieograniczone możliwości, dlatego tworzymy srebrykaty w celu ułatwienia pracy twórcom jubilerskich dodatków. Nasze elementy w większości powstają ze srebra wydobywanego z polskich kopalń, dlatego produkty są wysokiej jakości, w przystępnych cenach. Jako jednocześnie sklep detaliczny oferujemy akcesoria zarówno dla odbiorców hurtowych, jak i detalicznych. Zapoznaj się z naszą szeroką ofertą półproduktów i zachwycaj swoich klientów, tworząc unikalne i jedyne w swoim rodzaju wzory. Dołącz do grona naszych zadowolonych klientów, a jeśli nie możesz znaleźć produktu, którego potrzebujesz, skontaktuj się z nami, a po omówieniu szczegółów wyprodukujemy wzory specjalnie dla Ciebie.

Zapraszamy również:

Instagram:   @jewelry.findings
Facebook:   925CRAFT Polska półfabrykaty jubilerskie
  Centrum Szkoleń jubilerskich 925CRAFT
YouTube: DIY WITH 925CRAFT

LinkedIn: 925CRAFT
TikTok: 925CRAFT (@925CRAFT)
Pinterest: 925CRAFT

Dołącz do naszej grupy zrzeszającej twórców biżuterii: Making jewellery with 925CRAFT

Masz jakieś pytania? Zadaj je w komentarzu pod artykułem, a chętnie pomożemy!

Chcesz wiedzieć więcej?

• Dowiedź się Jak zrobić kolczyki sprawdź
• Odkryj tajemnicę biżuterii ezoterycznej - Pierścienie tensorowe sprawdź
• Nie wiesz Gdzie kupować półfabrykaty do biżuterii? sprawdź
• Centrum Szkoleń Jubilerskich sprawdź sprawdź

Bądź na bieżaco

0 0 komentarze

Article Rating

Subskrybuj

0 komentarzy

Opinie w tekście

Zobacz wszystkie komentarze

Wire wrapping – jak powstaje srebrna biżuteria z drutu

Czar złotej biżuterii

Jak tworzyć biżuterię srebrną i założyć markę jubilerską – poradnik

Druty jubilerskie — rodzaje